Þimdiler’de Sahte bir tebessüm birikiyor yüzümde. Yorgun bir sabahýn üstünden geçerken ayak izlerim. Kuþ seslerini unuttum sanýrým. Ve hayli eskimiþ bir zamanýn çýplaklýðýyla Dans ediyor yüreðim. Bir kývýlcým yetiyor, Sonra bir rüzgar. Akþama kaç saat var bu uðultunun ardýndan. Bu eller, bu kýzýl saçlar bana ait deðil. Ve bu solgun yüz Kaç aynaya yansýyor bir yaðmur sonrasý. Tozdan bir gökkuþaðý eriyor göðsümde. Yazdýklarýmýn, sildiklerimin Hiç bir hükmü yok aslýnda. Ben alýþýyorum yavaþ, yavaþ Kendi mi býrakýp, Yalnýz kalmaya...
Yalnýzlýksa, en acý ölme biçimidir; Anlasana"...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.