KOPUK DÜĞME...

Bir ayin, zamanýn hýçkýrýðý
Ümmetin seyrinde yetim bir ninni
Yine dünlere rahmet,
Benliðe hikmet yükleyen.

Islak telaþý kaldýrýmlarýn,
Nakþeden Aðustos akþamlarý
Karamel bulaþmýþ ellerimin kenetli parmaklarý
Aklýn kýtalarýnda bakir dizeler
Yoldan geldik madem,
Diz dize kelamý bölüþen þiir gözlü meramlar.

Dündü günü yarýndan koparan
Güdümü belli ki duygularýn
Her dem yalnýzlýðý sunan
Bir de kazan kazan hüzün
Ne olacak bu iþin sonu
Diye yanýk yanýk türkü çýðýran.

Çýðlýklarýný çaldýrdým dünün,
Dünsüz günümün de ara namesi
Pervazýna serdiðim hayallerle sýký fýký
Her adýmda içime attýðým düðüm
Yine ölümüne aþklarýn kayýtsýz mecazý.

Þimdilerin hüznünü taþýyorum
Ötelerken öfkesini tanrýsal sevdalarýn
Hizaya gelsin dünya, diyorum usulca;
Kara gölgesine âþýk adamlar görüyorum
Kanatlarý kýrýk kuþlara bir tekme de onlar savururken
Fýrtýnalar besliyorum içimin uçurumlarýnda
Kayýtsýz bedellerle döþeniyor nefretin saðdýcý
Nice insan nice yalan nice sitem
Ve vakur dokunuþuyla aþkýn
Haczediyorum rahmetini altýn tepside
Tokuþtururken suslarýyla gönlümün
Islak kaldýrýmlarýnda
Nazik bir reveransla kanamaya meylettiðim.

Bir yürekte bir de dirhem dirhem elemde konuþlu,
Tümden gelen hezeyan;
Bir kanatta bir de bulutta saklý meleklerin gözyaþý,
Görünmezliðimi kutsuyor evren,
Surelerimde yaþýyorum hem de en erken
Ölümü tehir eden Kara meleðe hükmeden gizem.

Ünlüler kaynaþýyor ünsüzlerle
Harfler cirit atýyor yüreðimin akrebinde
Bir de kardýðým hüznü ekiyorum aklýn rahlesine
Vakur sesleniþlerle doðuyorum
Her þiiri anne bildiðim,
Her sureyi sen bildiðim,
Her sen’i senden sakýnýrken
Gözümün nuru özlemi de dikerken yüreðe
Burkarken acýlar öylesine lime lime.

Dokunaklý telaþlarým var
Yangýndan kaçýrdýðým aþklarým:
Yumrularým var dikenlerimin kanattýðý
Bedellerim var belki de insanlýðýmýn yaralandýðý.

Derlemek lazým kâinatý,
Dirliði merkez bilip daðýlmalý sure sure
Daðýtmadan yüreðin feryadýný
Sükûnu dilemeli Tanrý’dan
Sevdalarýn kopuk düðmelerini iliþtirmeli benliðe
Deldikçe pergel aþkýn merkezini.

Dingin göçüþler bildik bir terennüm adeta;
Kaygan zeminler mademki her dem benliðe bela
Þükretmeli hicazýn ilk ibaresinde
Sabrý düþürmeden dilimizden
Karmalý benliði minik vuruþlarla
Çatlarken nazar boncuðu
Sureler üflemeli yüreðe,
Yorgun ruhlarýn ölgün feryatlarýný dinlerken gök kubbe
Saðaltmalý hüznü peþi sýra.

Zaman çok ýrak bir sancý,
Var oluþun dokusunda çatlak bir ses belki de:
Özümsenen Ýlahi aþklarýn mertebesinde
Sükûta davetiye yine yüreðin girdabýný
Göðe taþýyan:
Göðün konuþlu sonsuzluðunu
Benlikle buluþturan
Ve en kahpe tezahür özlem,
Aþka dirayet yükleyip de sabrý körükleyen
Ateþten bir rahle
Yine indinde tevekkül
Serinde sarýklý bir teamül:
Sýrrýna vakýf madem Tanrý
Varsýn gün yüzü görmesin her ölümlü canlý.

Kardýkça aþký beti benzi uçuk bir mizansen;
Kovdukça aþký yüreðin bahçesinden
En saklý terennüm
Yine yüreðin mabedinde hüküm süren
Bir zafiyet belki de
Kopup geldiðimiz ana kucaðý
Baðrýmýza taþ basýp da
Sevdayý hatmettiðimiz gün ve gece.





Sosyal Medyada Paylaşın: