ANLIYOR MUSUN

karanlýk kuytu sessiz geceler
tükendi dilimde kalmadý kelimeler
sýkýntým çok derdim ummandan beter
süpürdüm umutlarý mý kapý arkasýna
tek dileðimdi gözlerinde erimek
mutluluðu perçinlemek istedim sevginde
ikimizden baþkasý yoktu ellerimiz birleþtiðinde
dudaklarmýz kenetlendi gözgöze geldiðimizde
zaman durmuþ hasret ateþi sarmýþtý bizi
yaþadýklarýmýz bir rüyaydý sanki
sevgi tünelinde ki ýþýk çekiyordu bizi
ayýramýyorduk gözlerimizi birbirinden
sýklaþýyordu nefes alýp veriþlerimiz
tek vucut olurduk bedenlerimiz birleþtiðinde
zaman durur kalýrdýk öylece
aþkýmýzýn büyüsü bozulmasýn diye
yaprak bile kýmýldamazdý
içimdeki sevgiyi bir tek senle yaþadým
sen gittin gideli durdu yaþam
yokluðuna bir türlü alýþamadým
meðer senmiþsin yaþam sebebim
derdimi kime anlatsam yok ki aðlayaným
duvarda kýrýk bir sazým var
bir de aþkýmýzý anlatan yarým kalmýþ mýsralar
yüzüm gülmez dökülür gözlerimden yaþlar
artýk yazmýyor kalemim tükendi kelimeler
dilim lal oldu ismini hecelerim
yokluðunda neler çektiðimi bir ben bilirim
dayanacak gücüm yok kan aðlýyor gözlerim
bir mum gibi için için eririm
Eylül hüzün zamanýdýr uçar yapraklar
her yapraðýnda ne anýlar saklar
ismimizi kazýdýðým aðacýn altýna git
kapa gözlerini dinle kuþ seslerini
her kanat çýrptýklarýn da
onlar da olacaktýr aþkýmýza þahit ...






Refik
29.07.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: