Buradan bir ozan geçti
Hiç durmadan yazan geçti
Gönlü toktu, eþi yoktu (?)
Kâlpte kaynar kazan geçti
Yaz aþýk yaz, yazmaya bak
Baþtaki al yazmaya bak
Doðan günde hüzmeye bak
Gül yüzünde hazan geçti
Bilen var mý kaderini
Soran olsun kederini
Duygu duygu en derini
Kâlbe kuyu kazan geçti
Aþk ile çarpar yüreði
Iþýk olmaktýr ereði
Sözle vurup engereði
Oyunu bir bozan geçti
Aþýk oldu gonca güle
Destan oldu dilden dile
Bir nesilden bir nesile
Oðul uþak, kýzan geçti
Ýçi dýþý ile birdi
Ne þer ne hile bilirdi
Hakký kendi gibi bildi
Yarasý hep azan geçti
Gezdi bir uçtan ucuna
Akýl sýr ermez acuna
Aþk takmýþlar ok ucuna
Kâlpten vurup ezen geçti
Dünyaya geldin geleli
Aktaþ ömrün pek çileli
Önce deli, sonra veli
Seni ne çok üzen geçti
Þaban Aktaþ
26.07.2017 - 09.44
HASRET BENÝ GÜNDEN GÜNE TÜKETTÝ
Hasret beni günden güne tüketti
Eritti içimi yedi bitirdi
Dert oldu içime yiyip içtiðim
Akýttý gözümden yaþlar getirdi
Düðüm düðüm oldu yediðim lokma
Bakma sevdiceðim gözüme bakma
Tuz atýp içime özümü yakma
Gözyaþýný gözle kaþlar getirdi
Aþk baþa ne çok borç dertler açýyor
Her gün yeni sayfa defter açýyor
Kâlbim yaprak yaprak sana uçuyor
Seni bal/konuma kuþlar getirdi
On kalemim on da mendilim olsa
Yetmez ki bu derde bin dilim olsa
Neyleyim ben yaþý sevgilim olsa
Aþk baþa akýlsýz düþler getirdi
Þaban AKTAÞ
27.07.2017 - 06.51
AÐAÇLAR
Gecekondu mahallesiydi
Eskiden burasý
Bir dönüm bahçemiz vardý
Kala kala ancak
Oturduðumuz ev kaldý...
Binamýzýn bahçe duvarý
Çepeçevre aðaç
Portakal, limon, nar
Palmiye, erik, avakado
Zakkum, yenidünya,
Asmalar
En çok da servi var...
En uzunu en yaþlýsý
Çocukluðumuzda
Aðabeyimle benim diktiðim
Servi aðacý, andýz da deriz
Boyu yaklaþýk otuz metre
Yükseldi altýncý kata kadar...
Her sabah erkenden
Ne çok kuþ gelir konar;
Kumrular, serçeler
Bülbül, saka, kargalar
Alt dallar üst dallar
Gagalarýnda kuþlarýn
Didik didik taranýr
Yiyecek bir þeyler aranýr
Bulunur mutlaka...
Yeþilin içinde börtü böcek
Kuþlarýn karný doyar
Yeþil, yaþýl demek, yaþam
Yaþ, ýslak; yeþillikte su
Suda hayat
Her kim yeþile kýyar
Kuþlarý aç, hayatý susuz koyar
Hýyar oðlu hýyar!
Þaban Aktaþ
26.07.2017 - 08.33
ÇOÇUKÇA YILDIZLAR
bilmezdim yapýsýný evrenin
gökyüzüne bakýp geceleyin
ne düþünür bir çocuk;
saçýlmýþ bir sürü inci boncuk
göðe çýkýp toplasam
merdiven yok,
kýrýlýnca sýrçalar
elime ayaðýma batar
ayaðýmda pabuç
elimde eldiven yok!
..
akþam olunca
’herkes evine pire deliðine!’
derdi ninem
dedemin çiftliðinde
yazýn sýcaklarda
aðaç altýnda bir çardak
köþesinde minderleri
yastýk yorgan yatak,
su dolu bir toprak testi
ya da aðaçtan oyma
ülüklü bir bardak
iplerini aðacýn dallarýna baðlayýp
yatacaðýmýza yakýn
cibinliðimizi kurardýk
yoksa sivrisinekler canýmýzý yakar
uyutmazdý bizi
kanýmýzý emer
koldan, bacaktan, yanaktan
dýngýl dýngýl sabaha kadar...
tarlalarda börtü böcek sesleri
efil efil servilerin hýþýrtýsý,
incirlerin, asmalarýn dibinde
gezen kirpilerin kýpýrtýsý
gelir sessizlikte kulaðýma,
serin serin, ýþýl ýþýl
yýldýzlarýn altýnda
dalardým uykuya mýþýl mýþýl...
bazan masal anlatýrdý ninem
hepsi uçup gitmiþ
aklýmda yok bi denem...
Þaban AKTAÞ
26.07.2017 01.43
25 Temmuz, 19:58
SAÇLARIM
Saçlarým hâlâ simsiyah, bir teli bile ak deðil
Aþktýr gerçek baþýmdaki, boþuna bir merak deðil
Saçýma aðarma dedim, baþa merak sarma dedim,
Gel gönlümü kýrma benim, gönlüm zengin çorak deðil
Baþtan çýlgýn aþklar geçti, okþayan el, saçlar geçti,
Sivri týrnak uçlar geçti, sýrtýmdaki tarak deðil
Saçlarým geceden kara, tel tel siyah bir makara
Alev alev kordan kora, aþk kömürden ýrak deðil
Senin de saçlarýn orman, tel tel yazýlý bir ferman,
Gözlerin derdime derman, sevdam boþ bir firak deðil
Aðarmadan bekleyecek, günüme gün ekleyecek
Bir gün kâlbim tekleyecek, Aktaþ matem gerek deðil
Þaban AKTAÞ
25.07.2017
SALDIKÇA SALDIM GÖNLÜMÜ ENGÝNE
Saldýkça saldým gönlümü engine,
Doyamadým gül yüzünün rengine
Ölürsem kab’rime bir gül diksinler
Ne gerek var baþucumda sengine?!
Zaten adým Aktaþ deðil mi benim
Öz suyumla kireç erittti tenim
Salkýmsöðütlerde eserken yelim
Karýþsýn saçlarýn uçsun engine
Gönlümün sesini duydum da geldim
Sev diyen sesine uydum da geldim
Ateþten gömleði giydim de geldim
Gördüm ki gül ve kül dengi dengine
Ýçten dileklerim bitmedi daha
Biçilmez mevlayla gönüle paha
Ölenler dirilir belki sabaha
Dilerim Mevla’dan seni ben yine!
Kavuþtur gönülü gönül dengine!
Þaban Aktaþ
25.07.2017
Fotoðraf: Þaban AKTAÞ