BEN BEKLEDÝM AMA, YÝNE GELMEDÝN
Yine sensiz
Bir akþam baþlýyor sevgili
Seni yitirdiðim
Bu kentin
Sessizliðe bürünmüþ
Deli dolu sokaklarýn da
Soðuk bir kýþ akþamýnda
Buðu yapmasa da camda
Nefesim
Ýliklerine kadar
Donuyor duygularým
Biliyorum
Yine gelmeyeceksin
Ama ben
Yoluna bakmaya devam edeceðim
Ayakta durmaktan
Boþ sokaklarý seyretmekten
Yoruldum
Gece yarýsýný çoktan geçti zaman
Bir ben miyim
Diye düþündüm bu koca þehirde
Yorgun
Ve de uykusuz
Kar durmuþ
Rüzgar susmuþ
Göz kapaklarým aðýrlaþsa da
Kapanmýyor bir türlü
Ah Viyana ahhh
Tuna þahit olsun duygularýma
Þimdi
Avuçlarýmýn arasýndaki
Porselen bir fincan da
Kahve yudumluyorum
Biraz sonra
Sabah ezanlarý okunacak
Ah Ulan diyorum içimden
Þimdi Ýstanbul da olmak vardý
Boðazý gören bir evin penceresinden
Halice baksaydý gözlerim
Günün ilk ýþýklarýyla
Simidimi alsaydým fýrýndan
Çayýmý koysaydým ocaða
Martý çýðlýklarý arasýnda
Kahvaltýmý yapsaydým
Ama sen yoksan
Neye yarar be sevgili
Ha Viyana, ha Ýstanbul
Sadýk DAÐDEVÝREN
Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.