BEKLEMEK BEYHUDE

sokaklar ýssýz ve karanlýk
beklerim pencere kenarýnda gelirsin diye
yanýp sönen bir gaz lambasý ýþýðýnda
duyduðum her ses heyecanlandýrýr beni
uzaklaþýr gider duyulmaz ayak sesleri
kalýrým sensizliðimde tek baþýma
sigaramdan uzun bir nefes çekerim
yanýnda bir de zulada kadehim
içsem de bir türlü bitmez
boþalsa da kadehler birer birer
gözyaþlarýmla takviye ederim
sabahýn ilk ýþýklarý vurduðunda odama
lodosa tutulmuþ gemi gibi sendelerim
duramam ayakta döner baþým
bir sade kahveyle kendime gelirim
yaþananlar gelir aklýma gülerim
sahi neydi bizi birbirimizden koparan
hiç yoktan ayrý koyan
öðrendim sensizliðin ne demek olduðunu
kendini koskoca bir boþlukta hissedersin
uykunun en tatlý yerinde sýçrayarak uyanýrsýn
anlarsýn onun için bir hiç olduðunu
ölümü hissedersin yokluðunda
kapanýr göz kapaklarýn yavaþça
bedenin ayaklarýndan baþlar soðumaya
damarlarýnda ki kan akmaz pýhtýlaþýr
son nefesini vereceðin an yaklaþmýþtýr artýk
elini getir yüreðimin üzerine
caným nasýl yanýyor sen de anlayacaksýn ...





Refik
23.07.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: