Yoruldum.
Yoruldum dostlar yoruldum.
Adým atmaya korkar oldu, korkar oldu ayaklarým.
Geri, geri gider oldu adýmlarým.
Yordu periþan etti beni hayat ve yaþadýðým yýllarým.
Yoruldum dostlar.
Gücüm yok, yürümeye.
Gözlerimde büyür oldu, artýk yollar bana
Dostlar.
Son baharý yaþýyorum þimdi
Sonbaharý.
Üzerimde dolaþmaktadýr, yaðmur yüklü bulutlarý.
Yüreðimi korkularým sardý.
Korkular sardý dostlar.
Aslýnda yeterince yaþadým.
Neþeyi de gördüm acýyý da gördüm.
Fakat dostlar!
En çok acýlar içinde geçti, benim hayatým.
Dökülen yapraklar gibiyim.
Þimdi ben, dostlar.
Yaþadýðým hayatý bir ben bilirim bir de Allah bilir.
Kimse bilmez.
Bilemez.
Hayatýn bütün aðýrlýðýydý, çünkü benim taþýdýðým sýrtýmda
Yaptý yapacaðýný ‘ da hayat, geçmiþ yaþamýmda
Þimdi ondan yorgunum dostlar.
17 Tem. 17
Ahmet Yüksel Þanlý er