Kaybetsem De
ben hiçbir mutluluðu sensiz yaþamak istemedim
mutsuz olayým ama sen yanýmda ol istedim
ateþ ol yak bedenimi
ama su olup söndürme içimdeki seni
çünkü içimdeki sen
bir ýrmaktan daha güzel
güneþten daha ýþýl ýþýl
topraðý tarafýndan reddedilmiþ bir çiçek gibi
bir ormanýn en kuytusunda duruyorum
yaprak dökmeden kuruyor bedenim
tomurcuk açmadan çatlýyor içimdeki öfke
herkes ölü gibi duruyordu karþýmda
sanki kimse ölmemiþ gibi herkes nefes alýyordu
bense nefesimden ayrý yaþýyordum
bir tablonun içinde duran resimdi bedenim
tellere takýlan uçurtma bendim
bilyeleri sokaða daðýlan çocuktu hüznüm
ufacýk bir mutluluk ararken
kocaman bir acý biriktirdim
sokaklar sessiz
ve bir deprem enkazý beynim
hadi bulutlar
hadi gök
yaðsýn yaðmur
vursun topraðýn tenine
çatlasýn tomurcuk
açsýn çiçekler
ardýndan gök kuþaðý
ve sonra güneþ
sonra çok kez yokluðunla savaþýp
hep yenilgiler alýyordum
yüreksiz bir insaný sevmek kadar
yüreðini idam eden hiç bir þey yoktur
ama bu savaþ yüreðimin savaþý
bu yenilgiler sevdamýn eseri
belki bu son acým olur
senide unuturum
sabah da olur
güneþte doðar
ve sen olmazsýn
ben yeni bir güne merhaba derim
sen olmazsýn
ben yine sensizlikle savaþýrým
kaybetsem de
bu savaþ yüreðimin savaþý
Ýbrahim Dalkýlýç
17/07/2017
21:40 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.