Az Geldin Yüreğime
seni karþýlýksýz beklentisiz özlüyorum
sanki idam sehpasýndaki bir mahkumun
son sözleri kadar seviyorum seni
belki müebbet almýþ bir mahkumun özgürlük hayali kadar
ama biliyor musun
en çokta kavuþma ihtimalimiz olmadan seviyorum seni
sen bir umuttun bende
ben seni umudumu kaybetmeden seviyorum
bazen bir ateþin etrafýnda tavafa duruyorum
sonra ateþin bedenimi sardýðýný hissediyorum
sonra ateþin içimi yaktýðýný
oysa sen bir damla su olsan
içimdeki ateþe dökmeden seviyorum seni
uzaktan uzaða bakarken sana
bir þiirin en can alýcý cümlelerine dokunurken parmaklarým
teninde pervane oluyorum
ve dört duvara bedenimi yatýrýr gibi
bir ömür seni sensiz seviyorum
sen gittiðinle kalýyordun
ben hep seninle düþlüyordum bu hayatý
seninle türküler söylüyordum
seninle gülümsüyordum
seninle uyuyordum
seninle uyanýyordum
bir hançere yenik düþmüyordum elbet
sýrtýmdaki býçak izleri ilk deðildi
sonda olmayacak içimdeki yara
seni özlüyorum, geçiyor
seni bekliyorum, umudum var
ama ölümden hiç korkmuyorum
seni sensiz yaþamasýný da biliyorum
seni bensiz sevmesini de
bazen bir parkta boylu boyunca uzanýyorum
bazen bir sokaktan geçiyorum
bazen dizleri karnýna kadar kývrýlan
kimsesiz bir çocuk oluyorum
ama aklýmda sen
içimde özlemin
yataðýmda bir ceset
sonra bir tabut kadar soðuyor içim
sonra olur olmaz hayaller kurup ýsýnýyorum
sonra uyanýyorum
kanayan bir karanfil baþ ucumda duruyor
ve ben kýzýl bir karanfil gibi
santim santim eksilir gibi seviyorum seni
sen sevilmek istiyordun
bende seni seviyordum
ama sen sevmek kadar az geldin yüreðime
ibrahim dalkýlýç
16/07/2017
01:50 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.