Vedaların Dili

Simidimi bölüyorum, rýhtým yakýnýnda kuþlar
uðramýyorlar koparýp bir parça atmayana kadar
büyükçe olanlar küçük lokmalara tav olmasa da
serçeler kanat çýrparak koþuyorlar
yapraklar hýþýrdýyor, ötede deniz efendi
bir konuþup, pir susar gibi
yutkunuyorum aðzýmdaki lokmaya ýslatýp
oradayým, ama deðilim, nedensiz dalýyor gözlerim
þaþkýným, fazlasý ile de üzgünüm bugün
yolcular aðýrlýyor yüreðim, nedendir gelen giden
simit de bitiyor, yaklaþýr buradan da gitme vakti
derin bir of çekip, son lokmayý fýrlatýyorum iken
aklýma düþüyor öncelerde buraya uðramýþlýk hissi
ve kavgalar ediyor kuþlarýn biri, ikisi
bir bavul sürüklüyorum, vedalarýn yok dili
Sosyal Medyada Paylaşın: