07.38
Bekleme salonuna girdim
Bulduðum ilk boþ yere deðil
geldiðinde
seni görebileceðim bir yere oturdum
Nefes nefese kalmýþtým bavulumu taþýrken
Aðýrdý caný burnundan gelesi
Tüm þehri içine doldurmuþtum
Sen “ Ýçine ayrýlýk doldurulan bavullar
aðýr olur “ derdin
“ ve aðýzlarý sýký sýkýya kilitlenir
ki dýþarýya sýr vermesin “
Caným sigara istedi
sensiz içmek istedim diye kendime kýzdým
Kendime çok kýzdým
Gittim sevdiðin bisküviden aldým
- belki acýkmýþ olursun -
ve iki þiþe su sevdiðin marka
Biri bana biri sana …
08.03
Yarým saatten az kaldý trenimin kalkmasýna
Yoktun !
Týrnaklarýmý yedim
Bilirsin stresliyken engel olamýyorum
Sahi neden yoktun ?
Evden çýkmýþsýndýr diye düþündüm
Dolmuþtasýndýr ya da belki otobüste
Belki de saklanmýþsýndýr
Tam trene binecekken sürpriz yapacak
Gitme ! diyeceksindir
En hoþuma giden buydu ve buna inanmayý seçtim …
08.10
Hala sigara istiyordu caným
- Ne kötüyüm ! -
Kendime bu sefer daha çok kýzdým …
08.14
Bir sürü insan vardý … sen yoktun !
Bazýlarýnýn yüzü silinmiþ gibiydi
Sanýrsýn ayak seslerinde arýyorlardý dünlerini
Bazýlarý da belli ki aþklarýný eskitmiþlerdi
Kelimelerden deðildi cümleleri
Çýkaramadým taþtan mýydý ? Ateþten mi ? Zehirden mi ?
Çocuklar koþuyordu saðda solda
Yüzlerindeki gülümsemeler sahiciydi
Nasýl da aþktan habersizlerdi
Dýþarýda da el sallayan kadýnlar ve erkekler vardý
Kimi raylarýn diþlerindeydi
Kimi peronlarýn hüzün kokan nefesinde
- Þair Simonides yirmi altýya çýkarýnca harflerin sayýsýný
daha mý katlanýlýr oldu sanki vedalarýn sancýsý ! -
Bir tren az sonra
demirden mesafeler koydu aralarýna
Biraz arkalarýnda - camýn kenarýnda -
acýlarýna sigara basan insanlar çekti dikkatimi
Piyango satýcýsýnýn biri umut satmak için aralarýna karýþtý
Gidip alsam bir bilet dedim
seninle bir ömür çýkar mýydý ? …
08.21
Yoktun !
Dolmuþ arýza yapmýþtýr ya da otobüs gecikmiþtir
ya da saklandýðýn yerde beni izliyorsundur
Evet ! Evet ! Saklandýðýn yerde …
Hoparlörden gelen görevlinin sesiyle kendime geldim
“ Sayýn yolcularýmýzýn dikkatine !
Trenimiz perona yanaþmýþtýr ! “
Sanýrým vedalarýnýzý çabuk yapýn demek istiyordu
ve gözyaþlarýnýzý ortada býrakmayýn
Yanýma bir dilenci oturdu
Para vermek istedim elimi tuttu
“ Bana kalabalýk ver “ dedi
“ Ekmek parasý deðil
Ekmeðim var bölüþeceðim kimsem yok
Kalabalýk ver ki daðlayalým yaramý “
Sustum … Yoktun !
Diðer tarafýndaki yaþlý amca dilenciyi duyunca
“ Biliyor musun ? “ dedi “ Gençken ölüm yokmuþ gibiydi ! “
Yine sustum …
08.28
Saniyelerin girdabýnda dönüp duruyordum
Sen þairin huysuz dilinden anlardýn
Ne olurdu gelip sakinleþtirseydin
Azar azar okumayý sevdiðim þiir olarak kal ! deseydin
Benim göðsümde öðrenmiþken korkularýnla savaþmayý
kýlýcýný bilediðin þimdi ben miydim ?
Kalbindeki yaralarý diken ben …
Gamzelerine kaç hayal sýðar bilen ben …
08.35
Treni kaçýrdým
Herhangi bir tren beni senden alýp
herhangi bir ömre götürmesin diye
Treni kaçýrmasam aklýmý kaçýracaktým
Sense hiçbir yere saklanmamýþsýn
Belki dolmuþta da deðilsin ya da otobüste
Dýþarý çýktým bir sigara yaktým
- Bu sefer sana kýzdým sana çok kýzdým -
Kýyýda köþede unutulan okunmamýþ þiirler gibi
Araf’ta sýkýþýp kalmýþ ta Ebabiller taþlýyormuþ gibi hissettim
ve göðsümde tonlarca aðýrlýk
“ Ölüm varmýþ ! “ dedim
08.47
Baþýmý dizine koymuþ dilenci
“ Korkma ! ” diyordu “ Ýyileþeceksin ! “
Yaþlý amca ve biletçinin telaþlýydý gözleri
“Bana .. “ dedim “ Kalabalýk verin ! “
Son hatýrladýðým resim ...
Özgür SARAÇ / Râzý
14072017Denizli