DİKEN...

Yarý zamanlý aþklar biriktiren þehir:
Gönülsüz fermanlarý girizgah bellemiþ her biri
Yine gizemin baþkenti.

Ýnce belli, neþeli olsa keþke bahtýn treni,
Kompartýmanlarýnda gölgeler nöbet tutmasa
Ýçimin seyrinde alev alan yakamoz tadýnda olsa
Dediklerime binaen þatafatlý sýrlarý da ifþa etsem bir bir.

Aklýmýn kiremitlerinde uzun boylu þiirler biriktirmesem;
Her birini acýya ve aþka banýp
Kandýklarýma rahmet okumanýn da ötesinde
Dingin ýrmaklarda süzülsem.

Devingen ruhun dingin mahiyetinde
Yükümlü tutulduðum sayfalarda
Adadýðým aþkýmý da hece hece çizsem
Elimde noksan bir serzeniþ kadar
Yüreðin de kýrýk mizacýna
Dokunmasan birden bire,
Kayýtlarýma þerh düþsem an be an
Kayýplarýma sehven beyitler eklesem
Hele ki kabuðunda dünün
Biriken niyazýmý ve düþkünlüðümü aþka
Mal etsem gün ve gün.

Gitmediðim þehirlerden þiirler örsem
Akýlsýz bir kelamýmý da yok saysam
Hani dediklerime kinaye,
Sevdiklerime sitem bildiðim
Mecazi söylemler iþlesem,
Yüreðin gizeminde biriken
Islah olmaz düþlerimi de satsam düþ perime.

Gelmesi maharetmiþçesine
Maðfiretine ömrün hicap yüklü
Tebessümlerde biriken efkârýmý diksem yaprak yaprak,
Her gülü ben, her ferini özlemin sen sanmadýðým
Günlere dönse yüzüm;
Karakaþýna kara gözüne methiyeler dizmeyi de
Ertelesem hüznün.

Belki kopup geldiðim dünlerdir yine
Bunca aþký, niyaz
Selamýný yârin hicaz bildiðim
Kenetli olduðum bilinmezin de
Dokunaklý tahayyülünde
Evrildiðim her heceyi de aþk bellesem.

Sefayý cefa eylediðim bir hikâyenin merhalesinde
Son diyebilsem ömre,
Baþýný kapýp koyuverdiðim ölümlü sevdalarýma
Veda etsem
Yüzüm ölüme dönmeden,
Hayatý feyiz aldýðým o þanlý gölgemi
Þehit versem yine
Sancaðýný diktiðim ucu yanýk fermanýmdan
Dikeni içine batan hangi çiçeksem.



Sosyal Medyada Paylaşın: