SUSKUNLUĞUMUN NEDENİ SENSİN

bu ne telaþ nedir acelen
bir veda bile etmedin giderken
sabahý bile beklemedin çýktýn yola
uzaklar da yolunu gözleyen mi var .

her uzayýp giden yol
mutluluða götürmez ki insaný
öyle zanneder ve yanýlýrsýn
mutluluk sen de kalandýr biliyorsun
eðer elveda denip de koptuysa ipler
o senin deðildir artýk .

suskunluðum sakýn seni aldatmasýn
fýrtýna öncesi sessizliðimdir sakinliðim
deli bir kasýrgaya dönüþür ruh halim
gözlerimden dökülen yaþ damlasýdýr beni engelleyen
yanaklarýmdan süzülür inci tanesi gibi
sýðmaz avuçlarýma birikir .

bir koca çýnar gibi kökümden sallanýrým
dalýmda budaðýmda sensin
görme diye yýkýlýþýmý
dizlerimin üzerine çöker öylece kalýrým .

oysa ne kadar da alýþmýþtým sana
saatin akreple yelkovaný gibiydik
bir gün ayný yerde çakýþsa da yolumuz
kim bilir
alýþýrým belki zamanla yokluðuna
ama ya o kokun
onu nasýl atacaðým üzerimden
cennet kokusuydu sanki içime dolan ...





Refik
12.07.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: