sana,
kuþ uçan
ama kervanýn geçmediði uzaklardan sesleniyorum
kýs Ýstanbul’un sesini
dalgalar.. kalsýn
kulak ver þimdi diyeceklerime..
kalbimin fay hattýný kýran bakýþlarýný özledim dün gece
ve artýk karanlýðýma ay düþmüyor göð bildiðim göðsünden
özledim
kanýmda dolaþan negatif a
pozitif bakamýyor aþk a sen olmayýnca
kýzma
yoksun demiyorum
ama varlýðýn da yetmiyor kollara.. saramayýnca
kalbinin yoðun bakým ünitesinde
düz çizgiye dönüþmeden ritmim
acil ol sevgilim
ama acele etme
suni tenefüsle baþla ilk müdahaleye
ardýndan köpek öldüren kuytularýnda
tilki kovalayan dumanýna boð beni
acele etme
eceline giderken þehvetin
sana,
kuþ uçan
ama kervanýn geçmediði yerden sesleniyorum
bir Ýstanbul’a
masal olalým
býrak
kýz kulesi
aþýklara kalsýn..