Yenilgiler saf saf büyür içimde Karanlýða meydan okuyan göðsüm kor ateþleri söndürürse. Kim arar kim sorar diye bakýndýðým sokaklarda kalýrým bir köþede. Ürettiðim bir mutluluk yok, ama ümitler benim buðulu gözlerimde. Kalbim atýyor tik tak tik tak durmamaya ýsrarlý bir saat gibi kafeslerde. Aydýnlýða koþmak istiyor ama koþamýyor, dünyayý kurtarmak istiyor ama kurtaramýyorum. Volkan içimde, ateþ içimde. Denizlerin hep dalgasý vuruyor sözlerime. Sorsalar sivri dilliyim, oysa sadece ok yerini bulmakta... Hedef arsýzlarýn arsýzlýðýný, yersizliðe ise bir had bildirme.. Bundan dolayý suçlanýyorsam, ziyaný yok. Deniz rüzgarýn öfkesini ve hüznünü anlamamýþ; insanlar beni mi anlayacaklar?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.