Merdivenleri çýkarken en çok Tanrý gülüyordur insana. dedim. Hem o biliyor; ömrümün küpeþtesinde küflü bir sallantý olduðunu. Aklýmýn baðcýklarýný ellerimle çözdüðümü. Ve aðzýnýn kapý eþiðinde kumdan heyulalar durduģunu. Omzu geniþ, sesi dar akþamlarda yiten nefesimizin depremini. "Seni beni üflediði zaman yazmýþtý : bir gömlek ve düðmenin o hýrçýn hikâyesini.
.........
1
Kalbimin tozunu almadan yola düþtüðümde a’yýn tam ortasýnda dansediyordu melekler. Benim ayaklarýmýn altýnda ateþ onlarýn üstünde tülden tennure.
Dolana dolana indiler yüzüme.
2
Bir þey söylemedim yol boyunca kalktým yaradanla konuþtum ki halâ eli avucumda deðilken ve tazeyken kelimelerim. Harf harf sözü saðdý Allah zamanýn diri memelerinden eski bir tarihe.
Susa susa ben oldum.
3
Ýki nefes arasýna sýkýþmýþ mevsim artýðý gibiydi tarih. Dilimin pasýnda dilinin külü. Üç ölü yüzünde gördüm ikimizi üç vaktin o sisli i mgesinde.
Sen, ben ve hiç...
Rüzgàr//
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rüzgâr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.