en güzel günlerimizi kendimize yakýn bildiklerimizle geçirdik
þimdi uzaklardasýn þarkýsýný
hep sonradan söyledik
ve hep sonradan gelecek aklý
kavak yellerine emanet ediyorduk
kalbi baþ köþeye koyduðumuz zamanlarda
seni versinler ellere
beni vursunlar dramýyla
ajitasyonun dibine vuruyorduk
bir tek dileðim var mutlu ol yeter yalanýný söylerken duvarlara
aðlar sanýyorduk.. halbuki
duvarlar pis pis sýrýtýyordu acýnasý saf halimize
yukarýda yazdýklarýmý boþ ver
ne edebi bir anlamý var
ne de tutarlý bir yaný hayallerle
her þeye zaten geç kalmýþtýk
geç denilen yerden baþlayarak her hikayeye
bir baþkasýnýn yakýp söndürmediði ateþlerde
inim inim inlerken
baþka bir yangýnýn imdadýna su oluyorduk
küllerin altýnda..gizlice
aslýnda
kurtarýcý rolü üstlendiðimiz bu oyunda
kahraman olma arzusunun yegane nedeni
yarým kalmýþ hikayemizi tamamlamaktan baþka bir þey deðildi
þimdi ;
kapýna býrakacaðým akþam gülleri derdim ellerimde
derdim akþamý beklemek deðil
solgun güller de deðil
þarkýlar deðil
fallar hiç deðil
papatya mevsimi geçti geçecek
gelinciklerden alacaðým var benim
onlarýn da bende.. biliyorum
çiçekler bahanedir sevgili
kuþlara özenme
sen su ol
ben hararetin
dilim dönmüyor artýk
kalemin caný cehenneme
geç kalmýþýz zaten
çok bekletme
gel..
her ne olursan olarak deðil
seve seve
týpýþ týpýþ
uzun topuklularý fýrlat
rahat ol lütfen
terliklerle..