Ne köþk tutar yerini ne kaþane. Mütevazý, lakin þahaneden þahane. Duvarlarýnda Türkî desenli kilimler, Hatýrlattýðý bizim iklimler. Birkaç kadirþinas dost. Bir yudum keklik kaný çay, Müdavimlerinden kimi düþünür, Kimi kurar hayal. Daðarcýðýmýzda efsunlu bir masal, Kilim desenli çayhane…
Ortada ince belli civan, Vazgeçilmez ne canandan, Ne dosttan… Sihirli zamanlardan bir an. Sanki kayýp gelmiþ yýldýzlardan. Zevk alýrsýn, içtiðin çaydan. Maveradan bir mekan, Kilim desenli çayhane…
Kimi Nedim’i yad eder. Kimi dem vurur, Dede Efendi’den. Kimi mersiye söyler, Kimi türkü okur; Ama hepsi de Gönül kilimi dokur, Kendi öz kaynaðýmýzdan.
Çin güzelinin, Çin’den gelip de Ýklimimize benzediði yerdir, Kilim desenli çayhane… Hep böyle bir yer yaþar hayalhanemde. Ankara,02.05.2008 Ýbrahim KÝLÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.