MEFTUNUM HAYATA: NE VAR Kİ BUNDA?

Vahalarýn keþfinde iç sesim:
Diri kehanetlerin her biri mademki alýn terim,
Ne duruyorum göðün zembereðinde?
Yufka yüreðin de getirdiði tekbir,
Yeter mi daðýtmaya derken
Tüm evrenin kinini?

Desem ki az sonra,
Baþlayacaðým hangi kuramsa yine varlýðýn ihaneti,
Bir de sýrra kadem basan bayramlýk giysilerim?

Baþucumda o sarý resim:
Saçlarým sarýnýn feleðini yemiþ güneþ misali,
Pabuçlarýmda kýrmýzý bir tebessüm,
Avuçlarým dolu dolu;
Saðýmda zakkumlarýn gölgesinde babamýn
Henüz sönmemiþken gözlerinin feri;
Solum da dolu dolu,
Kýyamda kim ise sevginin teneffüs ettiði;
Kambersiz düðün misali,
Boncuk boncuk terlerken þiþman komþumuzun
Þimdilerde çoktan toprak olmuþ
Soluk teni.

Dünden an’a dokunan,
Yarýnlarý hepten unuttuðum;
Günü nasýl kovalýyorsam artýk
Kanatsýz meleklerimin henüz tükenmemiþken
Ýyi dilekleri.

Meftunum hayata ne var ki bunda?
Mutsuzluðum mu engel olacak
Sevgiyi nakþeden belleðimde kayýtlý
Yeni baþlangýçlara?
Ne var ki; burkuluyorsam?
Neden diye de kim sorarsa,
Varsýn geçiþtireyim üçer beþer
Sayarken göçenlerin taburunu,
Adýný da sayýsýný da unuttuðum yankýlarýný
Çeyizlik düþlerimin.

Zan altýnda hanidir marifetmiþçesine,
Gönül koymalarýn da yok hani haddi hesabý.
Sergüzeþt bir beste mademki evrenin ikramý,
Takati kalmayanlarýn da alýnmaz mý selamý?
Hele ki baþ koyduðun feleðin tahakkümüne
Hafifçe tebessüm edip de
Andýklarýna raðbet eden yoksunluklarý
Varlýðýmýn itikadýna bedel.

Yangýnlarýn titrek ýþýðý,
Karalar baðlayan göðün terk edilmiþliði bazý bazý
Yine de tek isyan yok dilimde;
Zamana uyumsuz þu kaçkýn yüreðimde de
Muteber sevdalara þapka çýkartýp,
Aramadýklarýma mal ettiðim
Hazin feneri kaderin kadar kýstasý kayýp yarým;
Aþk kadar uzak bir yalanken gerçek yüzüm,
Sevgiden müteþekkil bir kelama banýp da hüznümü,
Kalan son umut kýrýntýsýyla
Çizerken son kalemin resmini.



Sosyal Medyada Paylaşın: