GüLe GüLe KuLLaN SoNSuZLuĞuM
...
þimdi hatýrladým seni Adamým
hep aklýmdaydýn dünüm, bugünüm, yarýným gibi
özlediðin marazalarýmýn üzerine yemin ederim
valla-billa þiirlerim kýrk bir derece ateþ içinde yansýn
tepe taklak olsun ki kelimelerim
hiç unutmadým seni
hiiiççç
hem ben senin bana gönderdiðin leylekleri
göðün kalbine kazýdýðýn sevdamýzý nasýl unuturum ki
atomu nasýl olsa Einstein icat etti deyip
sevgi teorimizi keþfetmiþtin sen de
saat-mekan farký olmayan bedevi ellerinle
öyle güzel asýlý kalmýþtýn ki sað ve sol yarýküremde
öyle güzel duruyordun yüreðimin yarý ürkek týnýsýnda
gýpta ediyordu içimin içindeki þýmarttýðýn çocuk bile
avuçiçlerindeki denizde kaðýttan gemiler yüzdüyordu habire
habire mutluluða kanat çýrpýyordu öksüzlüðümün gözyaþlarý
iþte tamda o sýrada rolünü deðiþtiriyordu cici beyinciðim
birdenbire sýradýþý bir mazeret yaratýyordu hayat oyununda
taþýmasýna taþýyordu bütün hafýza kaydýmý, iletileri, geçmiþin aklaþan anýlarýný
baþýma bir mýknatýs yerleþtirmiþcesine hep sanaydý çekim alaným aslýnda
-bu beni nasýl da relax ediyordu-
belki de seni matematik ve fizikten bile çok sevmemden
ama bazen yolunda gitmiyordu þartiyeri atýyordu kýrgýn saç tellerimin
tanýmlayamayan volttan beyin loblarý ile ilþkimi bile kestiðim oluyordu, inan
sanýyordum ki beyin köküm sökülüyor, aklým çýkýyor yerinden
yolum yolum yolunuyordu sinir hücrelerim antik bir maðara köþesinde
ve ben bir kadavraydým artýk kahkaha tufanýna tutulan bedenimle
ölüler konuþmaz derler oysaki
ben þiir bile yazabiliyordum sýnýrdýþý kimliðimle, sýradýþý kelimelerimle
kalmýþ ki;
konuþmak ne kelime
þimdi hatýrladým seni ruh bilimcim
ve hiç unut(a)madým
hiiççç
gözlerinin kahveden hüzne kaçan melodisini içtikçe
altýn telvelerden bir ömürlük fal yazdým gözbebeklerinin loþluðuna
"seni sevmek çok güzel þeymiþ ömrüm" diye diye
en masum gülüþümü hibe ettim kirpik uçlarýnýn adamlýðýna...
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.