az edebiyat yapýcam sakin ol, matematik bile olabilir. kendimin farkýnda deðilim, bir þey çarptý beni þuursuzum. -daha dün gece mutluluktan parlarken suratým, gündoðdu umutsuzum. kim bilir belki de kendi þansýma uðursuzum.
çabucak tükeniyor sözler garip mi garip eller titrerken adýmlar koþarken umarsýzca birden bir hal alýyor saçlarýn saçlarýn diyorum hani tel tel sakladýðým. -bir ömrün en güzel anýný kekremsi bir tat ile tatile gönderiyor sözlerin susuyorum diye suçlu düþüyorum hiç bilmiyorsun seni gördüðümde ben ben oluyorum hiç bilmiyorsun gün gün eriyorum.
kendim ellerimle dikiyorum en mutlu güne kýyafetimi koyup baþ ucuma günlük zerafetimi dudaklarýndan tövbeleniyorum -çatýk kaþlarýndan düþen yýldýrýmlarý durup durup kýzdýðýn yarýnlarý yok yere kýrdýðýn umutlarýmý öyle de olsa seviyorum neyleyim ya dilimde yara var kelimeler kanlanýyor ya sende yorgun bir kuruntu her kötülük sana beni hatýrlatýyor.
kuþaðýmýn vakti doldu dolacak bu cihanda örselenmiþ bereketler baþkalarýnýn olsun bir kelime ile düþtüðüm bu yolda dilediðin her mutluluk senin var saydýðýn her acý benim olsun.
"ilk defa orta yerimden parçalandým bugün ve ilk defa mutsuz sonumun mutluluðunu gördüm"
keyfe keder sözlerle konuþmaktansa bir ömür lal olmak evladýr. anlatsam anlamak deðil derdin dinlesem kelimeleri yutuyorsun -bir gün en derinden bir söz veriyorsun sonra o en derinde unutuyorsun.