GEMİ İLE DENİZİN AŞKI

GEMI ILE DENIZIN AÞKI
O gemi limandan kalkalý sekiz ay oldu,
Fýrtýnalarla boðuþurken battý da gitti.
Artýk kendisine yeni bir yol buldu,
Geminin denize olan aþký,
sizin sayenizde bitti.

Onu durduramazdý hiçbir fýrtýna,
Tonlarca yük yapýp vursan sýrtýna.
Olurda birgün onu soran olursa,
Çekmiþtir kendini,
suyu olmayan ýssýz bir rýhtýma.

Dalgalarla boðuþmaktan yorgun,
Denizler ona, o denizlere dargýn,
Gökte uçan martýlara bile kýrgýn,
O gemi inanýn artýk,
En dipsiz okyanuslara sürgün.

Günden güne daha fazla su aldý,
Kimle yola çýktýysa, hep yolda kaldý.
Onunda birçok hayali vardý,
Ama o gemi hangi denize çýksa,
oralara kar yaðardý.

O geminin denize olan aþký asla bitmezdi,
O gemi, o denizde boðulsa da, hiç farketmezdi.
Gemi öyle çok seviyordu ki o denizi,
Böyle bir sevdayý anlatmaya,
harfler bir araya gelse, kelimeler yetmezdi.

Ha þimdi gemiyle denizin aþký ne mi oldu?
Gemi yorgun düþtü, deniz duruldu...
Sosyal Medyada Paylaşın: