ÇATLAR AR DAMARIM

susarým çoðu kez incinse de gururum
isyan ederim insanlarýn duyarsýzlýðýna
an gelir sýðmam kabuðuma deðiþirim
çatlar ar damarým
izin vermem oynamasýna hayatýn benle
güler geçerim alýrým tiye
sýðmaz ele avuca deli yüreðim
çocuklaþýr bazen götürür eski günlere
yýllar onu hiç deðiþtirmedi
o çocuk hep ayný kaldý büyümedi ki
zaman geldi mutlu oldu güldü
ama aðladýðý zamanlar daha çoktu
kýrmadý kimseyi kanasa da yüreði
içine atar olurdu çile yumaðý
inanýrdý her kese yüzüne güleni dost bilirdi
bilemezdi arkasýndan ne dolaplar çevrildiðini
kimin eli kimin cebinde belli deðil
menfaatler hep bir adým önde
dostluk arkadaþlýk nerde
galiba insanlýk ölmüþ de haberim yok benim
gidiyorum karanlýk bir yolda
geride býraktýklarým gelir aklýma
acabalar ve bir dizi yanlýþlýklar
hatalarýmdan ders alsam da
yine de yapamýyorum
vicdaným rahat býrakmýyor
bir taraf aðýr basýyor
kendimle yüzleþmem de yetmiyor
bak peþinden beni de sürüklüyor
içimdeki çýðlýðý bir ben duyuyorum
kanatýrcasýna dudaklarýmý ýsýrýyorum ...



Refik
21.06.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: