OKUDUM MEKTUBUNU

gecenin sessizliðidir beni hüzünlendiren
yokluðunda
içimi bir kurt gibi kemirip seni düþündüren
yoksa yaþadýklarým mýdýr beni benden alýp götüren
kurudu gözlerimin menbaý akacak yaþ da kalmadý
yüreðime sevda tohumu diye seni ektim
gözyaþlarýmla suladým filizlenmesi için
sardý kokun her yanýmý
iki kiþilik yaþýyorum artýk
göðsümün sol yaný barýnaðýn oldu
rüzgarým ol aldýðým her nefeste
yaþat beni yüreðinde ki kafeste
razýyým görmesem de gün yüzü
çeksem de çile
sana yakýn olmak bile güldürür yüzümü
hani giderken bana bir zarf uzatmýþtýn
yüzüme söyleyemediklerini kaðýda dökmüþtün
bir de üstüne tenbih etmiþtin
ben uzaklaþmadan açýp okuma diye
gözlerim yaþlý yüreðim buruk bir halde
elveda diye baþlayan mektubunu okudum
her satýrýný okuduðumda yoruldum
hýçkýrýklara boðuldum
suçum neydi sevmekten baþka bilmiyorum
bana kýzýp mektubumu sakýn atma diyorsun
nasýl atarým her cümlede seni buluyorum
hangi yöne dönsem karþýmda sen
aðlýyorum
seni unutma mý isteme benden
her yeni güne sen diye baþlýyorum
umutla yollarýný gözlüyorum
ah bir anlasaydýn beni
görseydin bende ki seni
inandýrabilseydim sevgime yüreðini
anlam kazanýrdý yaþamým
doðardým yeniden
iþte o zaman ölümüne severdim seni ...




Refik
19.07.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: