Uzun bir þiirin içinden geçiyorum Tutup kesiyorum parmak uçlarýmla tüm mýsralarý Kýzýl saçlarýmda yalnýzlýk Ben acýnýn kaburgasýndan üretildim Gülmeyi haram saydým dudaklarýma Göðsüm kapalý çýktým geceden Uykusuz gözlerim þahit Yorgunluðum Geçmiyor Yüreðimin tam ortasýnda duruyor Ayak izlerim
Ben hiç Gökyüzü kadar mavi olmadým mesela Deniz kadar’da Rüzgar gibi asi olmak isterdim Yinede beceremedim Bir at’a benzettiniz bedenimi Kadýndým oysa Kuþ olmak istedim en çok Yada bir martý Eðreti gülüþlerime ýslýk çaldýnýz Çirkin bir yüzde Acýnýn gök kuþaðýný çizdim ben
Çocukken kadýn oldum Hatta kadýn doðdum Aðlarken Sür verirken Ve severken Sövdünüz beni
Þimdi desem ki ben Ben hiç bir þeyim Tutup alnýmdan öpecekler beni biliyorum Ben kadýným Sonra þair Sonra çok þey Her þey
Seviþmek için sevmeyin beni"...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.