Tüm duygular örselenmiþ Bir gökkuþaðý renginde düþler. Ý ç l e r i k a n a t ý y o r yokluklar. Baþlar yaslý sualsiz hatýralara. Gözlerde her þeyin rengi toz pembe. Nerede ölümsüz aþklar aþýklarý. Dolaþmýþ dillere yalan aþk þarkýlarý.
Gözler mi diller mi yalan söylüyor? Kör bir kuyuya atýlmýþ insanlýk. Kitaplarda yazýlýyor gerçek sevgiler. Silinmiþ artýk kalan tüm izler. Ruhlar bir buzdaðýna eþ, Neye yarar þimdi doðsa güneþ. Yarýnlarýn umudunu kesen katiller. Bir idama mahkum sessiz kalpler. Sebepsizce heba edilen yürekler. Konuþmasýn artýk sevgiden, Anlamayan sahte diller.
Ýçine düþünce kordan bir ateþ, B e d d u a olacak gözlerdeki yaþlar. Bu dünyada sevenlerin celladý oldular. Bedenleri topraða diri diri koydular. Ve insan anlýyor kanadýkça içi, Boþ bir hayal için tükendiðini...
Erhan Çuhadar Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Çuhadar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.