Bu aralar gene çok suskun ve durgunum.
Sensizlik ve kimsesizlik.
Babam bile farkýnda iþ iþten geçtiðinin.
Ýyileþtir yüreðini, iyileþtir ki,
Benimki de iyileþsin diyor.
Iyileþmiyor... Yüreðim iyileþmiyor...
Sen gittikten sonra,
Uykusuz gecelerimin sabahlarýnda,
Senin hatýran saklý diye,
Kesmedim hayatýmýn bileklerini
Dikine...
Ýçim de fýrtýnalar kopuyor.
Vazgeçmekle sana koþmak arasýndaki
uçurumdayým,
Kendimi býrakmaya korkak,
geri çekilmeye cesaretsiz.
Çok yoruldum...
kalbimin en kuytu köþesinde tozlanmýþ,
senli hatýralarýn tozunu sildikçe,
her gün biraz daha vedalaþýyorum seninle.
Benden gidiyorsun,
Gitme...
Sen benden gidersen sýðýnacak yerim yok...
© BLAU, 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.