Babam...
Ne kadar çok özledim sana böyle seslenmeyi,
baþýmý omuzuna koyup,
alnýma dudaðýnýn deðmesine ne kadar hasretim bir bilsen.
Her þeyden alýkoy saydýn da, sensizliðe koyma saydýn...
Sen gittin gideli meleðinin kanatlarý kýrýk, yüreði buruk.
Günden güne büyüyen sana özlemim,
Çok büyük geliyor küçücük kalbime.
Beni saran o Kocaman kollarýný özlüyorum,
Bana güven veren sesine hasretim...
Seninle, eskisi gibi saatlerce konuþabilsem...
Sen gittin gideli her þey üstüme üstüme geliyor.
Beni kurtaramaz mýsýn?
Sen gittin gideli bütün renklerimi kayýp ettim,
Siyah beyaz yaþýyorum her þeyi...
Baþýmý göðsüne yaslamayý, bana "keçamýn" deyiþini özlüyorum...
Ýçim çok acýyor...
O kadar yarýmým ki, sensiz tamamlana mý yorum.
Babam...
Geri gelsen, son bir defa sarýlsam,
Kokunu doya doya içime çeksem...
Babam... Bakýþý sert, yüreði merhametli...
Gülüþü içinde saklý...
Ne zaman aðlayýþlara uðrasam,
Senin yoldaþým olduðunu bilip,
Avuçlarýmda kanlý gözyaþlarým,
tebessüme selam veriyorum,
Gözlerim kapalý...
© BLAU, 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.