Kokunun benden gittiði günü hatýrlýyorum.
Saatlerce, kullandýðýn parfümü koklamýþtým,
sensiz, sen kokmamýþtý o lanet olasý parfüm.
Kokunu nasýl özledim bir bilsen.
Yokluðun daha kaç bedel ödetecek bana?
Aðlayarak sabahý etiðim gecelerde,
sensizlikle beraber yok oldum.
Sen görebilseydin karanlýðýmý, dayanabilir miydin?
Geceleri içimdeki sana sarýlýp uyuyorum,
rüyamda geliyorsun bana,
uykularým bölünüyor uyanýyorum.
Yüreðim böyle gecelerde bin bir parça oluyor.
Bir yandan hayat kavgam, öbür yandan
günden güne büyüyen, sana olan hasretim.
Þimdi sanki uykudan uyanmýþ,
gerçeklerle yüzleþmeye mecbur kalmýþ gibiyim.
Bazen öyle kýzýyorum ki sana.
Sesimi duyacaðýný bilsem, avazým çýktýðý kadar baðýracaðým,
neden gittin diye.
Neden yalýnýz býraktýn?
Neden?
Senden sonra bir türlü alýþamadým vedalara.
bir daha gelmeyecek olanlara.
Alýþamadým, ýslak toprak kokusuna.
Kalabalýklarda yalnýzým.
Seni topraðýn kucaðýna býrakýp, arkama bakmadan
gittiðim günün üstünden, yýllar geçti
sen hala býraktýðým yerdesin, ben sana geri dönmeye cesaret sizim.
Hayatýn zorlu yollarýný, senin yanýnda yürüyerek
kat etmeyi ne çok isterdim.
Cesaret sizliðim Belki de bu yüzden.
Beni anlýyorsun deðil mi?
© BLAU, 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.