Hiç olmadýðý kadar Dolu bu sefer kül tablam. Aynaya bakýyorum da, Bir þey göremiyorum. Yansýmam bile yok. Yorgunum yaþanmýþ, Hayal kýrýklýklarýndan. Nefes alýp vermekten. Muaf geçen günler gecelerden.
Garip bir sakinlik sessizlik, Var üzerimde dolaþan. Fýrtýna öncesi sessizlik gibi. Bence beynimle kalbimin, Yaþadýðý soðuk bir savaþ bu. Gözle görülmeyen ama, Fiziki olarak derinden hissedilen.
Artýk fark ediyorum. En iyi kendimi kandýrdýðýmý. Bu muydu çocukken, Aþk dedikleri þey. Acý çekmek miydi? Nefes alamamak mý? Ama öyle deðildi, Böyle anlatmadýlar.
Sevdanýn masallarý, Böyle olmamalýydý. Nasýl bir histir bu. Bilmiyorum ki. Her þey birbirine karýþýk. Sevmenin sýnýrý var mýydý ki? Tanýmlamak Ýçin, Söyleyebileceðim tek þey þu. "Seni kendimden fazla sevdim" Sen benim sýnýrýmý, Kiþiliðimin sýnýrlarýný zorlayabilensin. Tüm doðrularý yerle bir, Edeceðim tek sýnýr....
Erhan Çuhadar Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Çuhadar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.