SANCI Sinemde bir gül, Soframda ekmeðim, Ufkum da sýra daðlar, Þah damarýmda akan ýrmaklarým!
Sýnýr boylarýnda nöbet tutarken Mehmedim, Bir sam yeli eser; Alýr gider soluðunu, Mayalar hürriyetin havasýný, Çiçekler açar, kuþlar uçar, Anadolu’nun derinliklerine doðru... Derinden bir oh çeker, Bir sessiz çýðlýk ki Ana yüreðinden beter!
Güneþi gördüm o sabah, Bana gülüyordu! Elinde ýþýktan bir kalem; Pýnardan su içen karýncalarýn, Aðacýn gölgesinde dinlenen, Yorgun bir köylünün, Resmini çiziyordu!
Bir el uzadý, Kýnalý incecik parmaklarýyla, Kopardý kirazý dalýndan, Kýpkýrmýzýydý! Bir tat ki sorma, Kýskandýrýyordu dudaklarýný genç kýzýn!
Vataným! Sana ne yaptým ki bana incindin. Ateþ oldun bu sabah, Dumanýn göðü kapladý. Kara kapkara dumanlar... Bakma bana öyle acý acý, Bu alkýþlar benim deðil!
Feryatlarým, Sessiz feryatlarým, Çatladý ar damarlarým. Köþe baþýnda, Gizli gizli aðlarým. Gece, karanlýk bir gece. Ayaklarý uyuþmuþ bir yýlan, Yalar parmaklarýmý. Gözleri kör olmuþ bir karýnca, Oyar durur kulaklarýmý Ve Öylece ben, Beklerim sabahý.. Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.