Amara; Siyah saçlý nar aðacým.. Ya gözlerin olmasaydý..? Ya ellerin olmasaydý mesela..? Sustuðum ve yutkunduðum cümlenin sonuna yerleþtirdiðim belirsiz bir ünlem gibi biçare olurdu hayat... Gel; Gel ey çoðalan özlemim.. Geliþinde silinsin küf tutmuþ kelimelerim.. Gel arýndýr beni acýlarýmdan.. Karanlýða gömdüðün yüreðimi, Çek çýkar aydýnlýk sabahlara... Geliþin bir cevap olsun yekün sancýlarýma.. Içimde depresif bir acý, Durmadan depreþir yokluðunda. Yalýnayak koþuyorum dayatýlmýþ hüzün kokan saçlarýna. .. Hiçbir cemre düþmüyor artýk topraklarýma... Baharý tutuþturduðundan beri , Ellerin muhtelif bir infilak.. Ve tenin mutlak bir yanlýþlýk avuçlarýmda... Vataným yok benim Amara. . Bu yüzden yüreðimde saklýyorum kentleri, Aðrýyan gül aðacý yapraðýnda !
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mevsimsizşiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.