MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Sevmek de Yorar İnsanı
Pervaneha

Sevmek de Yorar İnsanı



Sevmek de yorulur.

acaba gelir mi diye beklemekte yorar

Kaf daðýna kar olmak istersin.

Isýndýkça havalar, yükselen bir su olmak ;

Önüne aldýðýn her þeyi süpürüp gitmek istersin...

Yabancý bir ot dikerler bahçene
garipsersin..

Pilava kaþýk saplama çaðý geldi diye sevinirken

Kaþýðýnýn sapýný kýrýp, kalbine saplarlar

Acý çekmekte yorar insaný.

Son ekmek kýrýntýsýný atarlar önüne

bir kuþ gibi konarsýn pencereye

Rüzgar alýr götürür önünde ne varsa.

Bir an mutlu olmak için mazine dönersin

orada çocukluðun vardýr.

Gitmek için kumlara çizdiðin yollar

ve o yollarda huzurla yürüdüðün yýllar vardýr.

Bazen eski bir türküdür anýlar

gençliðinde dinlediðin,

’gençlik gidiyor ’ türküsü gibi

Bildiðin halde o aný yaþamak...

Ahh! Þimdi hepimiz bi çareyiz.

hepimiz bi çare

ve

Çareler de yorar insaný, iyi biliriz...

Bütün bunlarýn garantisi yok

Beklemek zamaný durduran bir ok

Yarasý tuzlu bir ter,
insan içinde çýkmayan, rahatsýz edici bir ten...

Ölmek, yaþamýn en gerçeði
ve bildiðin hâlde yaþamak, umudun varlýk si mgesi.

Ölmek de yorar Ýnsaný,
Hem de tüm yaþanmýþlýðýyla...

--Pervaneha--

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.