Özlemek þikayet deðildir, Pencere önünde eriyen gözlerime sor. Çatlamýþ dudaklarým ince bir kayýk Saçlarýmýn telleri kadar naif Üzerinde ne gemiler yürüttüm, ama bu kez ceketimin cebi delik su alýyor heyecanlý bir þekilde ve batmaktayým. Çýrpýnýþlarým kim bilir, kaç balýðý telaþa sokar? Dalgamýn boyu hangi kasabayý yýkar? Kýrmýzý kiremitli evden yükseliyor çýðlýklar Gelincikler açmaz, isyana direnir...
Babamýn gazete okuduðu masaya kazýmýþlar idamlýk resmimi Annemin sarý eteði ile gözümü kapatmýþlar Karanlýk bir ordunun atlý süvarileri göründü Þimdi yaþanan tek baþýna bir ölümdür. Aklýma; yýllanan, tozlanan, o eskimiþ perdeler indi Acý bir tebessüm, bir an sonra gideceðim buradan... Nice baþ göz olduðum, dost bildiðim, yâr dediklerim, kurmuþlar sýrat köprümü Altýnda saçlarýmda yürüttüðüm gemilerim ve þelaleye dönmüþ delik cebim Çýplak vücuduma abdest aldýrýyorlar, Sanýrým ölüm içindeki son ölümüm. Ýbrahim’in baltasý son umudum.. Karþý daðdan bir kapý açýlýyor Mavi bir serçe yol rehberi Yanýp sönen bir aleme doðru gidiyoruz. Sanki cenneti görür gibiyim. telaþlýyým, korkuyorum derken; girmem için arkamdan itiyor Rüzgar Karþýda ben varým ve görünen kýrmýzýya boyanmýþ ince bir kayýk dudaklarým...
---Pervaneha--- Sosyal Medyada Paylaşın:
Pervaneha Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.