Diyemedim
Diyemedim
Gönlümle hasbýhal ettik dün gece
Ezelden dertliymiþ, dur diyemedim.
Anlattýkça yandý dil hece, hece
Üzüldüm benim de, var diyemedim.
Bir hayli dertleþtik saatler boyu
Güneþi doðurduk, soldurduk ayý
Eþtikçe depreþti deðiþti huyu
Soluma sarýlýp, yar diyemedim.
Yýllarca gayyada saklanmýþ kalmýþ
Bir kuru selama mihmandar olmuþ
Yükü çok aðýrmýþ bükülmüþ kalmýþ
Canda ki cananý, gör diyemedim.
Zahirde baþkaymýþ, batýnda baþka
Edeple adapla kul olmuþ meþke
Bilmez ki oturmuþ en yüksek köþke
Yerin nerde diye, sor diyemedim.
Þiir ýrmaðýndan topraða dolmuþ
Hasret çöllerinde yapraðý solmuþ
Bin sual içinde ah edip kalmýþ
Vuslatýn yollarý, kor diyemedim.
Daha kaç yaz, kaç kýþ sürer cefasý
Kaç mevsim sonradan gelir sefasý
Bendedir bilirim derdi, þifasý
Umudu yýkýp da zor diyemedim.
Yaþam nasýl dedi solmazmýþ gibi
Sanki kendisi de gülmezmiþ gibi
Sustum yine öyle bilmezmiþ gibi
Kundaðým, kefenim dar diyemedim.
Yüksel Bey ocaktan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.