Aşk ile yansıma

Gün ýþýðýnýn güne yansýmasýyla var oldum sanmýþtým.
Ýçimde olan ýþýkla yoðrulmuþtum.
Rüzgar beni benden alýp, herþeyin saydam olduðunu görene kadar.

Bedenim ateþle kavruldu, Ateþ olmuþtum.
Küllerin içinde yok oldum.
Kalan ruhum oldu, yeniden ýþýldayan.
Küçücük bir ýþýk olmuþtum Evrene.
Oldum olsam, Olan tarafým sükunetini korurken yol almýþým þaldýr þaldýr akan bir Nehir olmuþtum.
Anladým sandým; Su gibi aziz ol dediðinde.
Meðer sadece anlamanýn ne olduðunu anlamýþtý yüreðim.
Suyun içinde yok oldum.
Yüzeye çýkýnca, Güneþin parýltýsý yandý ruhumda ve asýl yansýyan kendimdim bana.

Gözlerimi açtýðýmda kendimi bir baþka Dünya da buldum.

Yükseklerde uçan bir kartalýn gözlerinden bakýyordum, uçuyor da uçuyordum.
Hem çok mutluydum, hem hüzünlü.
Aðlýyordum ve gözyaþýmlarým hiç dinmedi.
Aþk’tan mý hüzünden mi bilmiyorum.
Aþkýmý Toprak anaya emanet ettim, biliyorum ki ölen sadece yeniden doðandýr.

Gözyaþým.

Bir olmuþtum yaðmurun düþtüðü toprakla ve þimdi güneþ ile de birim.
Gözlerimin yaþlarýyla yýkandý tenim, çamura dönen bedenimi Ateþle körükledim ki, piþsin diye yüreðim.

Fýrtýnanýn gücüyle savrulurken nefes alýyorum.
Soðudu nefesim.
Nefesimle hayat oldum, can oldum, ses oldum dedim.
Bi de baktým ki aslýnda ne nefesim, ne de sesim.
Yokum.
Olan biten her þey aslýnda hiç dedim.
Dedim ki, ben Hiç im...
Cevap veren; sen sensin lakin ayrý deðilsin, benden de, hem de hiç deðilsin.

Ey Aþk diye seslendim, Aþký aynada izlemek istedim.
Ýsteyen bendim, isteten kim di dedim.
Sonra anladým, saçlarý güzel kokan bir kadýnýn elleri oldum.
Bir adamýn ensesinde dolaþan ve kirli sakallarýný okþayan eller oldum.

Gül bahçesinde sarý bir gül oldum.
Koklandým, koparýldým, kurudum, çürüdüm.
Çürüdüm, piþtim.
Çocuk ayaklarý üstümden geçerken ezildim, çimenlere dost oldum.
Mest oldum, Aþk oldum.
Oldukça yok oldum.
Ýzimi kaybettirdim derken baktým, izleyen bendim beni.

Kendim olduðumu sandýðým her bir suret yok oldu.
Bilemez oldum kendimi, aslýnda bilinmez olmuþtum.
Tütün oldum, esrar oldum, çekildim nefes nefes.
Evladý için yalvaran bir annenin duasý oldum.
Yokum dedim, yok olana eþ oldum.
Kimi benden çok seversen, onu alýrým senden, dedi.
Dedim ki, kim var ki Senden ayrý ey Yaratan.
Sarýldým içimde, baktým iki gözüm bir olmuþ.


Oldum mu yoksa sen mi oldurdun?
Öldüm mü yoksa aslýnda yeniden mi doðdum?






bir Toz zerresi











Sosyal Medyada Paylaşın: