UNUT ALIŞ...

Geceleri aðlatan keder,
Gündüzleri tebessüme terkeder,
Uður böceði kadar umudumuz kalsa bile,
Gene umutsuzluk düþer kalbe.

Sakladýðým umut parçalarý,
Kýrýntýlar býrakýyor kalbimde,
canýmýz yansa da yine,
Tebessümler hep yanýmýzda,
Saklandýkça arkasýna.

Ümit hep var ama,
Korkularýnýn esiri oluyor kör ruh zamanla,
Sustukça bu ruhum âmâ,
Beklesem gelir mi düþüncesi sardý þuanda.

Kýrdýðým dallarým karþýma çýkýyor,
Yapýþtýrmaya çalýþtýkça parçalanýyor,
Bir bir acý veriyor,
Verirse versin zaten unutulmuyor.

Sosyal Medyada Paylaşın: