DİNMİYOR ÖZLEMİM

mutluluðu bir yudum da olsa tatsaydým ellerinden
bulurdum huzuru gözlerinde ey sevgili
hissetmek ve daha da yaþamak isterdim seni
býrakýrdým kurumaya kahýr çiçeklerini
sana yazýyorum hasretimi kelimelerde
perde gibi kapatma o ceylan gözlerini
son noktayý koymasýn
kirpiklerinin arasýndan süzülen yaþ taneleri
gözyaþlarýn avutmasýn sen diye çarpan yüreðimi
gülüþlerinle öp beni
bir gözüm diðerinden kýskansýn seni
sana olan sevgimi sunuyorum yüreðimden
nefesimde bir yudumsun kurumuþ dudaklarýmda
zehir olsa içerdim elinden hayat iksirim diye
söndürdüm odamýn tüm ýþýklarýný
kalayým karanlýklarda
alýþýr gözlerim karanlýða acýlarý kilitle üstüme
varlýðýnýn önünde sonlansýn ömrüm
sen yoksan ben zaten bir hiçim
elinden olursa eðer ölüm
ödüldür benim için
gecenin en karanlýðýnda seninleyim
bir içimlik sigaramýn son nefesindeyim
adýný gözyaþlarýmla yazdým yüreðime aþkým
yanardý bedenin ýsýtýrdý ayaz geceleri
sen býraktýn boðazýma düðümlenen heceleri
sana ne zaman yaklaþmaya kalksam
eriþilmez bir uçurum gülüydün benim için
çünkü sen benim yüreðime örülmüþ ölümsüzlüðümdün...




Refik
05.06.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: