Senfonik çaðrýþýmlar, çað dýþý aþýyor kararsýzlýðýmý. Yarým ses düþüyorum adýmdan adýný. Mazeretsiz bir özrüm var hüznüne. Týmarsýz bir yara: esir kalabalýklara göz göz irinlenirken; Sana sýðýndýðým günlerden kalma; ellerimde kiremit rengi 100 yýllýk bir yalnýzlýk. Marquez’ den sahiplenilebilecek en güzel þey bu. Yalnýzlýk. .
Estiðin her sonbaharý es geçiyorum. Yaprak yaprak süzülüyor yaþým saçlarýndan. Bir avuç toprak olup eþiðine düþtükçe hayat; bayat bir ceset kâtilini gömüyor meçhule. Seçili azýnlýklardan kayýk bir eksenle geçip gidiyorum..
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferhatcolak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.