HÜZÜNLERDEYİM SENSİZ

her yaðmur hatýrlatýr bana seni
götürür beni çok derinlere
düþen her yaðmur damlasýný
alýp ellerimin arasýna tutmak isterim
sana dokunup sen kokuyor diye
gelir aklýma senle yaðmurda yürümelerimiz
sýrýlsýklam olsak da azalmaz neþemiz
gök gürleyip çakan þimþekler
olurdu sanki bize kýlavuz
yaþardýk mutluluðu ellerimiz birleþtiðinde
hazýr olurdum öpmeye nefesini hissettiðimde
bedenlerimiz birbirine deðdiðinde
mutluluðumuz kat be kat artardý
her iç çekiþimiz de
aldýðýmýz nefesleri sayardýk ikimiz de
eskise de kaldýrým taþlarý attýðýmýz voltadan
hüzünlüyüm desem gökte ki bulutlar etkilenir mi
yaðmur olup düþer ýslatýr mý beni
insan aðlamak isterya bazen aðlayamaz
gözlerinden bir damla yaþ akmaz ya hani
yine akþamýn hüznü üzerime çökecek
siyah bir örtü gibi
seni sensiz yaþamak ne kadar da zormuþ
haykýrsam duyar mýsýn sesimi
karanlýðýn ortasýndan çýkýp gelir misin
ben senin ellerini tutmaktan deðil
bir gün terk etmenden korkarým...



Refik
04.06.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: