Biliyor musun ?... Kucaðýma aldýðýmda henüz on dakikalýktýn... Çýðlýklarýnla hastaneyi birbirine kattýn... Çýðlýklarý hiç sevmezdim, Ta seninkini duyuncaya kadar... Fotoðrafýmýzý çekmiþler, Kucaðýmdasýn... Bende þaþkýnlýk, sende yorgunluk var. Kaþlar, bakýþlar týpký ben. Ancak, göz renginde oyunu bozmuþsun Caným oðlum !... Ne iyi ettin de geldin... Sen olmasan kime anlatýrdým?... Çeltikdere masallarýný... Gavur evlerini, Yýkýk kiliseyi, Köylülerin bulduðu kraliçe heykelini. Caným oðlum! Bolu senin vatanýn. Yani baba ocaðýn. Altýn kafeslere aldanma... Korkma !... Önünde aydýnlýk bir yol, Yanýnda hep ben varým.
Not:Bu þiiri 11 Þubat 1997’de dünyaya gelen oðlum için doðduktan birkaç saat sonra yazdým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seyfi Alp14 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.