NAZLICAN
Saðýr sultan duyar da duymaz çilehanesi
Yalnýzlýðýn koynunda susup yanar nazlýcan
Gözlerinden süzülür dinmez inci tanesi
Ruhuna elem salar taþýp kanar nazlýcan
Bir avuç yüreðiyle omuzlanýr yükünü
Henüz dokuz yaþýnda ikiletmez kökünü
O çocuk gülüþünde baþlar hayal ekini
Elinde umutlarý tutup anar nazlýcan
Geçmiþini düþünür için için kavrulur
Kader denen yaþama boyun büker savrulur
Bahtýnýn fanusunda çýrpýndýkça yorulur
Ateþin ortasýnda kalýp donar nazlýcan
Keder ile örülür hayatýnýn aðlarý
Dönüþür zemheriye o ilkbahar çaðlarý
Ak duvaðý dert yükler kurur yeþil baðlarý
Yüreðinde mor güller solup siner nazlýcan
Bazen sitemler eyler bazen yürekten bir Ah!
Bazen ise umutla gülümser der inþallah
Tek kiþilik hücrede sesinde evvel Allah
Nasip diye acýya bakýp banar nazlýcan
Kim bilir kaç mum böyle der damla damla erir
Sessiz çýðlýklarýnda sabýrlarý yeþerir
Ayný hükmü giyer de koca bir ömür verir
Suskun figanlarý eþ deþip kanar nazlýcan
Arzu DANDÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.