YANDIĞINLA KALIRSIN

yakýn hissetmemiþtim hiç bu kadar ölümü
oysa seni yüreðime hapsetmiþtim
mecalim yok bak nefes almaya
yokluðun da zaten yaþamýyorum ki

ayrýlýðýn bu kadar zor geleceðini bilseydim
seni delicesine sevmez açmazdým yüreðimi
kar taneleri üþütmezdi ellerimi
ayaklarým morarýp buz kesmez
zemheri de tutmazdým üç beþ nöbetleri

gidiþinle baþladý geri saymalarým
týk nefes içindedir aðlamalarým
kurusa da göz pýnarlarým
dinmez yüreðimde sana olan yangýnlarým

beni hayata baðlayan sen deðil miydin
keþke kalbimde yer vermeseydim
görmeseydi gözlerim sussaydý dilim
ellerini tutup da seviyorum demeseydim
iþte o zaman böylesine acýmazdý içim
gidiþinle yanmazdý yüreðim

demek ki yüreðinde yer yokmuþ bana
yüzünde ki maskeyi de indirmedin
ben seni olduðun gibi sevdim
söylemeye ne cesaretin var
ne de karþýma çýkacak yüzün
yakýþtýrdýn mý bu riyakarlýðý etik mi sence
bit tatlý gülüþünle esir ettin kendine

baþkasýnýn mutsuzluðu üzerine
mutlu olunmaz bilmiyor musun
söyle yeniden sever mi yüreðin
bana dediðin gibi caným der misin

aldýðýn ahlar kalsýn benden sana hatýra
bir gün çýkar senden beni hatýrlarsýn
elindekinin kýymetini yanýndayken bilmedin
ya sev ya da hayatýndan sil beni
vakit çok geç olmadan

unuturum bir gün deme unutamazsýn
sol yaným kalýr sen de
yüreðinden çýkarsan da beyninden silemezsin
yaþlý gözlerle elveda diyemezsin...




Refik
31.05.2017
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: