EY GÖNÜL!.. Hangi makberde düþlersin kendini Ve hangi baharda açarsýn papatya gibi. Tutkularýn bir nefes kadar dýr, Okyanuslar sanma!..Sana sevdalý......
Ümitlerin bir sabah kadar yakýn olsa da, Vedalarýn......ya bir meçhul gemi de, Ya da bir mahþer yerinde olur.
EY GÖNÜL!.. Hangi makber topraksýz kalýr ki, Sen suyunu almamýþ; ýrmak gibi çaðlarsýn.... Ve yandýðýn dünya....Sana bir tuzak. Ve öylesine baldýran zehrini kusar da, Sen yine yanmayý düþlersin . Rüzgârlý geceye bir hüzünlü busen kalýr!.. ZEHRA YÜCEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZEHRA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.