bir fon müziðinin nameleri gibiyim bu aralar biraz büyülü hüzünlü biraz her namesi yüreðe bulutlar indiren giydiren þahlanýp gözbebeklerinde kayýp bir kent yalnýzlýðýný bir martýnýn çýðýrtkanlýðý benimkisi d-üþüyor yelkenleri mavi gök kubbemin ç-a(ð)lýyor hayat senfonisi duraklarý es geçerek
dört duvara sýðmayan yusufçuk misali ateþe yürüyen hardan mý har telvinim iþte seyir defterim de kayýp üstelik bu kaçýncý sahnesi hayatýn bilmiyorum yüreðimi adýmlayan kelimeler ruhumu damýtan cümlelerim kayýp postmodern bir resmin sürrealist esintisiyim nefesiyim boþluðun boðulmuþluðumun
uzaktan uzaða seslenirken kendime gayya kuyularýnda yankýlanýyor sesim öylesine esrik öylesine naçar melankoliðim melodisinde gecenin sesim rengini yitirdiði o günden beri serhoþum hoþnutsuzum bir martý özleminde gökyüzünün maskesiz kalmýþ yüzüm ayyuka çýkmýþ hüznün dedim ya melankoliðim bu aralar ….
Sosyal Medyada Paylaşın:
nitera Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.