acý içimize çöreklendiðinden beri ruhumuza atýlan bu kaçýncý çentik kelebekler þahit yüreðimi turaba gömdüðüm o günden beri gölgemi sýrtlayýp gövdemi sürüklüyorum zamanýn boþluðunda
göðüs kafesimden hançerliyim divaneyim üstelik kan revaným tren raylarýnda unutulmuþ bir çýðlýðým belkide belirsiz bir yolun son yolcusu gibi ahlarý bohçalayýp amaçsýz yürüyorum üþüyorum
Pera’da bir parktaki evsizim belkide denize sevdalý meyhanelere dost yakamozlara küs haybeden konuþup olur olmaza gülüp geçen avareyim telvinim kendi gölgesinde dolanan kendiyle savaþýp kendine yenik düþen
Yusuf’un atýldýðý kuyuda susuzum susturulmuþum unutulmuþum zifiri karanlýklarda A’badým Firavun’un elinde Musa’nýn yolunu gözleyen özleyen gökyüzünün mavisini
dedim ya yüreðimi turaba gömdüðüm o günden beri gölgemi sýrtlayýp gövdemi sürüklüyorum zamanýn boþluðunda Sosyal Medyada Paylaşın:
nitera Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.