SÖYLEMEDİKLERİMİ SESSİZLİĞİNLE HATIRLAT

hatýrlarsýn belki
duvar diplerine kuyu kazar
çürük fýndýklar atardýk içine,
ben yenilirdim sana yalancýktan.
yenilmenin çýðlýk bakýþlý hazýný yaþadýðýmda
garip bir ses seni çagýrýrdý doðrudan.
sonra ben yalnýz kalýrdým
kuyular ve býraktýðýn fýndýklar öðretmiþti bana
yaþamanýn yalnýz kalmak olduðunu.
saatler geçerdi aradan
surlarýn üzerinde beklerdim seni
býraktýðýn sessizliðin söylemediklerimi hatýrlatýrdý.
oysa sen giderdin yalancýktan
yalancýklardý doðrularý yýrtan.
býraktýðýn sessizlik anlatýrdý sonra;
bir baþýna kalmaktýr yaþamak
yaþamayý bilmeyenlerin iþidir
bir köþede korkak nara gibi saklanmak.

kör ebe ya da cýgýl oynamak bizim iþimizdi
kendi ötemize gidip sevdalanmaktý bunun öteki adý
geride kalan tek serseri sesimiz terkettiðinde
duvar diplerini
ekþimezdi çocuksu yalanlarýmýzýn tadý.

hatýrlarsýn belki
ben anarþist bir doktor olurdum
bazen çiçeklere kýzan akadamisyen
ve sonra çocuklarý tokatlayan
bilgi fakiri bir öðretmen
kendi köprülerinden
kendi ömrünü
kendi uçurumlarýndan atan.

hatýrlarsýn belki
ben Yýlmaz Güney olurdum
sen bilmem kim
sonra yabancý bir artis
ben faili bilinemeyen bir cinayet iþlerdim
herþey olurdum
gece,gündüz
hýrsýz ve adil bir þair
hep böyle aðýr hayallerle ömrümü
sendeki düþlerime doldururdum.
sen giderdin yalancýktan
el sallardýn,
uzaklaþýrdýn
ben atýlýrdým mancýnýklardan.

sonra savururduk fýndýklarý topraklý sokaða
gizli ve cesur bir oruspu geçerdi yalanalarýmýzýn ortasýndan
katil olduðum anlaþýlýrdý
tutuklardý beni fahiþelerin doðrularý beni
tam o zaman bir çýðlýk patlardý yüreðimin doðusundan.

yalancýktan aðlardýk
güneþin batýþýný seyrederdik yalancýktan
kendi gölgelerimize bakardýk
nerden haberimiz olacaktý ki
sonsuz bir yalnýzlýða tutku ile vurulacaðýmýzdan.

Zeki Nurçin

Sosyal Medyada Paylaşın: