VE ANNEM VE ROBİN VE ŞİİRLERİM

kýsýk sesli günler
geçen mayýsta bana ömrümün
sancýlarýndan söz ediyordu
ve fýsýltýlarla çekip gidiyordu.

saydým,oniki yýl bir ay oldu
büyümeyeceðimi sanmýþtým
zaman hýzlý koþuyor,
coþkusu dökülüyor saçlarýmýn
ýþýðý gözlerimin
kurduðum bütün hayaller yokoldu.

beni bu topraklarda kendimle yüzleþmeme
bir hayalin sesi neden olmuþtu
ayrýldýðým gün nisanýn yirmidördüydü
bahçeye býraktýðým tüm naralarým yokolmuþtu.

bu ne yaman bir yazgýdýr
þairin þiiri,
yazarýn romaný,
þarkýcýnýn þarký söylemeyen sazdýr.

kýnalý saçlý annem,uzun zaman oldu
ben býraktýðýn gibi deðilim
artýk hayallerimi de taþýyamaz oldum
bu iþte sana söylemediðim.

bir ömrün yarýsýna kadar engin bir hayal kurmaktý benimkisi
herkes kopar yuvasýndan
ocaðýndan,ekmeðinden
yorulur insan gidemez kendisine doðru
ve hayali besleyemez bu durumda
ne yenisi ne eskisi.

telaþlý hallerim de kalmadý,
biliyor musun annem
Robin sekiz yaþýna girecek bir kaç zaman sonra
beynimin karanlýðýna iki ýþýk asýlý,
biliyor musun ne diyorum
aslýnda son þiirimi yazmak istiyorum
biri sen biri Robin
ve son þiirlerimi kendimi kusarcasýna
dökmek istiyorum.

ve annem ve Robin ve þiirlerim
son þiirlerim
içinde hayallerimin gözleri dolaþan
yürek ateþiyle büyüttüðüm sýrlarýmý
sevinçlerimi,emeklerimi ve kentlerimi
yokedercesine parçalamak istiyorum.

kabul edeceðim
seni yýllardýr görmemiþim
Robin yetiþmiþ bana
þiirler binlercesine uzanmýþ
birþeyi kaybetmenin mahkumu olmak neden bu kadar aðýr anne?

öyle susma kýna saçlý insan
ýþýklar sönünce
söneceklerini saklarlar
sen ve Robin’den sonra kendimi kimin evrenine saklasam?

sesi kýsýk günler
geçen mayýsta bana ömrümün
sancýlarýndan sözediyordu
ömrün iklimine asýlýydý
son þiirler ömrümün yakasýna yapýþýk geçiyordu.

ve annem ve Robin ve þiirlerim
ýþýk savaþçýlarý üç ses
yalýn üç kutsal kitap
sizden baþkasýný söylemez son sözlerim.

bana çok aðýr gelmiyor hiç birþeyler annem
kendimi taþýmayý unutmuþum çoðu zaman
yüreðimin emeðiyle beslemiþim yokolan tüm düþlerimi
hayallerim ve rüyalarýmý.
sen usulca kal orda
ben aðlayacaðým bir insan yamacý bulurum
Robin kendi ayaklarý üstünde
son þiirlerimi de yazýp sessiz sedasýz yokolurum.

bana geçenlerde hayallerinden söz etti Robin
düþ kurmayý ve sevmeyi öðrenmiþ erkenden
bana da hayallerimi sordu,
’kim önce ölür’ diye sordu
’hayaller ölmez’ dedim,’insan ölür önce’
’hayaller ne olur ’ dedi ardýndan
’onlar yolunu bulur.’dedim
’bir ýrmaða benzerler...bazen bir ormanýn sessizliðine akarlar
bazen bir zeytin aðacý dibinde,bazen berraktýrlar,bazen bulanýk
bazen korkulu gecelerin cesareti olurlar,bazen þarkýlara sýgýnýrlar’
’neden hayaller sahibini terkeder ’ dedi
’bilmiyorum’ dedim
’hayallerin var mý’ dedi
’hayallerim mi? ...evet var.
hayallerim
ve annem ve sen ve son þiirlerim’
dedim.

Zeki Nurçin
Sosyal Medyada Paylaşın: