Gül İklimi
...ve özlemin en koyu tonu hükmediyor zamana
Neye sayarsan say
Renklerin ayini
Sýrsýz bir hüzzam vakti..!
Ey Sevgili!
Ey yüreðimin Efendisi;
Ýçinde sen kokan yýllarý aþarak,
Gökte "Ebabiller," yerde adýný geçmiþten sökerek özleyenlerin var.
Bir bekleyiþ ki damar damar,
Bir bekleyiþ ki hükümünü yok ediyor vuslatýn
Görüyor hakikate aþina yüzler
Çürütüyor hin niyeti çepersiz...
Efendim!
Rahmine düþmüþ bir anne, hülyasýnda seni bekliyor beþer.
Gel ki baharý görsün bedevi ruhlar,
Çöllerde yokluk.
Susuzluðu örten bir yangýn bu,
Maviyi sürmeleyen bir vurgun bu
Çaðlayanlarý imrendiren bir hal yaðýyor muþtuyla semadan
Gel ey gözleri sürmeli,
Mekke þafaðýnda bulutlar diz çökmüþ, melekleri aðýrlamakta...
Doðan nura bakýyor, þefkat bakýþlý bir Amine
Adý gökte Ahmed, yeryüzünde Muhammed!
Ona bakan gözler imrenir, baþkalaþýr ruh hali.
Ay mý kaldý gecede?
Söndü yýldýzý, hilali
Doðdu güneþin en parlak timsali
Çehresi deðiþti âlemin
Ayyukta kasýrga durdu
Zirvesine Sina’nýn
Güller açtý gül beytinde baharýn
Özlüyoruz devr-i saadeti
Kýyameti saran hünkârýn
Suretini görene
Kim bilir ne bahtiyardý,
Bazen on beþinde delikanlý,
Bazen ayaðý çukurda, bir ihtiyardý
Ey benim caným Efendim!
Saadetti dolaþtýðýn yollarda yürüyüþün
Sýrrýna ortak daðlarýna, saadetti tefekkürün
Sýðýndýðýn limandý hira-nur
Her ayrýlýk vakti dokunurdu taþýn kalbi olsa bin parça
Ayrýlýk sana muhtaç bir sahabi gibi titrer þakaklarýmda
Kederin, hüznün en derin halini senden öðrendim,
Bu yüzden hazan gelir bahçeme bahardan sonra
Solar çehrem,
Ey aþk ikliminin sultaný!
Sensizliðin kaç mevsimini tükettik saymadý mecalsiz parmaklarýmdaki lehçe,
Lisaným yalancý bir cümlede kuytulandý
Tükendi tüm kelamlar lâl çöktü içime
Bir hû vaktinde leblerimi kanatýr adýný anmadýðým an’a vay olsun!
Ah olsun!
Vah olsun!
Eyvah olsun!
And olsun, demlendikçe doðduðun güne hasretim
Bir yürek ki bu, nübüvvetinin yolunda bin neferdir
Ey benim caným Efendim!
Nuray AYHAN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.