Çekip gitti

Sanki...
Çaresiz
bir palyaçoydum
Her ne söylemiþse
onu yerine getiriyordum
Günlerce,
aylarca ve hatta yýllarca
iþ için çabalýyordum
Eve gittiðimde ellerim
boþ dönmek istemiyordum,
kahroluyordum

Artýk
dayanacak gücüm
kalmamýþtý biliyordum, kapý
açýlýnca gözlerine bakýyordum
Sýcak bir tebessüm bulunca
huzur buluyordum,
hiç durmadan çalýþsam
bunu kaybetmek istemiyordum

Kadýn...
Sessizce çekip gitti
Çünkü sabrý tükenmiþti
Her söylediyse
yerine getirilmedi
Þek ve þüphe içinde
her gece beklemekteydi

Kuru ve
katýksýz bir ekmek,
yaðsýz yemek derdi deðildi
Güvenmek,
emin olmak, ihanete
uðramamak için direniyordu f
fakat yetmiyordu

Bir ömür geçirmek
ve paylaþmak için
tercih ettiði adam, ondan
samimiyet ve
sadakatini esirgiyordu
Yýllarca sabretti,
sessizlik içinde bekledi,
sinirlenmesin diye
lal olmuþ bir halde nöbetteydi,
sýzýp gelen artýk hak etmiyordu

Hangi...
Umuda baksam
Kalbim ve zihnimi yoklasam
Ýçinde kaybolduðum yalnýzlýðý
bir bir yazsam
Sinemde düðümlenen,
hece hece terennüm edilen
arzularý unutsam

Kanadý kýrýlmýþ
bir kuþun çaresizliðinde
ve þiddetle yaðan yaðmurun
titreten vaktinde ibrete kansam
Ölmeden önce
ve ötenin ruhuma, aklýma,
vicdanýma hitap eden
ayetlerinde adam olmayý baþarsam

Garip...
Bir belaya çattýk
Her ne yaptýmsa çare bulamadýk
Gündüzümüzü gece,
gecemizi gündüz yaptýk
Saatlerce, günlerce bu beladan
kurtulmak için çabaladýk

Lakin yinede
unutamadýk, zihnimizi
derdest eden
bu sýzýdan kurtulamadýk
Hayret ediyorum, sabrýn
bin bir halini deniyorum,
aklýmdan çýkartmak için daha
ne yapacaðýmý bilemiyorum, tutsaktýk

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: